دوزبندی در بزرگسالان:

بزرگسالان: در ابتدا mg/day75-25 (سالخوردگان mg/day25) در مقادیر منقسم مصرف می‌شود که در صورت نیاز و تحمل بیمار می‌توان مقدار مصرف را به میزان mg/day25 افزایش داد.

عوارض جانبی:

خشکی دهان، خواب‌آلودگی، تاری دید، اختلال در تطابق و افزایش فشار داخل چشم، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن،‌افت فشار خون وضعیتی،‌ افزایش ضربان قلب، سنکوپ، آریتمی، تعریق، بثورات جلدی، لرزش دست، کهیر، اختلالات رفتاری (بخصوص در کودکان)‌، هیپومانیا، توهم (بخصوص در سالمندان)،‌ افزایش اشتها، تغییر وزن، تشنج، اختلالات حرکتی و دیسکینزی، تب،‌ آگرانولوسیتوز، لوکوپنی، ائوزینوفیلی، ترومبوسیتوپنی، کاهش سدیم خون و اختلال در عملکرد کبد از عوارض جانبی دارو هستند.

موارد منع مصرف:

در صورت وجود سابقه بیماری صرع و حملات تشنجی و همچنین در انفارکتوس میوکارد نباید مصرف شود.

هشدارها و احتیاطات:

درموارد زیر این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

آسم، اختلالات خونی، الکلسیم حاد، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار داخل چشم، احتباس ادرار، و اختلالات دو قطبی و قلبی-عروقی،‌ عیب کار کبد، پرکاری تیروئید، سابقه انفارکتوس،‌ میوکارد‌و اسکیزوفرنی.

1-بیماران تحت درمان افسردگی با ماپروتیلین در تمامی سنین باید کاملا برای علائم بالینی وخیم شدن بیماری،بروز افکار خودکشی و تغییر غیرعادی در رفتار تحت نظارت هوشیارانه باشند.
2- ماپروتیلین برای درمان افسردگی دوقطبی استفاده نمی شود.
3-در موارد گلوکوم با زاویه بسته با احتیاط فراوان تجویز گردد.بسیاری از داروهای ضدافسردگی از جمله ماپروتیلین سبب گشادشدن مردمک چشم می شوندکه می تواند در بیمارانی که از لحاظ آناتومیکی زاویه چشم باریک دارند و ایریدکتومی نداشته اند منجر به حمله زاویه بسته گردد
4- ماپروتیلین می تواند منجر به تشنج گردد لذا در حملات تشنجی با احتیاط فراوان مصرف گردد.

تداخلات دارویی:

در صورت مصرف همزمان ماپروتیلین با دارو‌های ضدآریتمی خطر بروز آریتمی افزایش می‌یابد

. ریفامپین غلظت پلاسمایی این دارو را کاهش داده و موجب کاهش اثرات آن می‌شود.

درصورت مصرف همزمان با داروهای ضد افردگی مهار کننده مونوآمینواکسیداز، تحریک سیستم اعصاب مرکزی و افزایش فشار خون رخ می‌دهد.

ماپروتیلین اثر ضد تشنج داروهای ضد صرع را کاهش می‌دهد در صورت مصرف همزمان با آنتی‌هیستامین‌ها اثرات تسکین‌بخش و آنتی‌موسیکارینی‌ افزایش می‌یابد.

مصرف همزمان این دارو با ترفنادین موجب افزایش خطر بروز آریتمی بطنی می‌گردد.

این دارو اثر داروهای کاهنده فشار خون را افزایش داده اما اثر کلونیدین

ماپروتیلین

و گوانیتیدین را کاهش می‌دهد.

مصرف همزمان ماپروتیلین با داروهای ضد جنون فنوتیازینی موجب افزایش غلظت پلاسمایی این دارو و افزایش اثرات ضد موسیکارینی می‌گردد.

این دارو اثر شل کننده عضلانی با کلوفن را افزایش می‌دهد.

داروهای ضد بارداری خوراکی اثر ضد افسردگی این دارو را کاهش می‌دهند.

سایمتیدین غلظت پلاسمایی این دارو را افزایش می‌دهد.

توجهات پزشکی-پرستاری / آموزش به بیمار – خانواده:

۱- قطع مصرف این دارو باید به تدریج و با نظر پزشک انجام شود.

۲- مصرف این دارو بایستی حداقل دو هفته پس از قطع داروی ضد افسردگی آنزیم آمینواکسیداز شروع شود.

با این وجود، حداقل یک هفته پس از قطع مصرف این دارو می‌توان مصرف سایر داروهای ضد افسردگی را آغاز نمود.